Chlorek manganu(III)
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
MnCl | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
161,30 g/mol | ||||||||||||
| Wygląd |
czarne ciało stałe[1] | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
Chlorek manganu(III), MnCl
3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i manganu na III stopniu utlenienia.
Otrzymywanie
[edytuj | edytuj kod]Można go otrzymać w wyniku reakcji chlorowodoru z zawiesiną tlenku manganu(IV) w etanolu w temperaturze −63 °C[1][2] lub w CCl
4 w −10 °C[3]. Alternatywną metodą jest reakcja chlorowodoru z Mn(OAc)
3 w −100 °C[4].
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Jest trwały poniżej −40 °C[4]/−35 °C[3]. W wyższych temperaturach rozkłada się do MnCl
2 z wydzieleniem chloru[3]. Jest wrażliwy na wilgoć[4]. Rozpuszcza się w polarnych rozpuszczalnikach organicznych, np. w alkoholach i eterach; w postaci takich roztworów jest stabilniejszy termicznie[3]. Z amoniakiem, aminami, pirydyną itp. związkami azotu tworzy związki kompleksowe[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b E.M. Page, And Hydrogen Halide, J.J. Zuckerman, A.P. Hagen (red.), Hoboken: John Wiley & Sons, 2007, s. 187–188, DOI: 10.1002/9780470145180.ch115, ISBN 978-0-470-14518-0 [dostęp 2019-05-07] (ang.).
- ↑ J.H. Křepelka, J. Kubis, A study of ter- and quadrivalent manganese, „Collection of Czechoslovak Chemical Communications”, 7, 1935, s. 105–124, DOI: 10.1135/cccc19350105 (ang.).
- ↑ a b c d H. Funk, H. Kreis, Zur Kenntnis des dreiwertigen Mangans: Verbindungen des Mangan(III)-chlorids mit Aminen und einigen Äthern, „Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie”, 349 (1–2), 1967, s. 45–49, DOI: 10.1002/zaac.19673490107 (niem.).
- ↑ a b c Jane E. Macintyre, Dictionary of Inorganic Compounds, CRC Press, 1992, s. 2923, ISBN 978-0-412-30120-9 [dostęp 2019-05-07] (ang.).
- ↑ R.D.W. Kemmitt, Manganese. Complexes of manganese. Nitrogen donor ligands, [w:] The Chemistry of Manganese, Technetium and Rhenium, J.C. Bailar (red.), H.J. Emeléus (red.), Ronald Nyholm (red.), Elsevier, 1973, s. 873, DOI: 10.1016/b978-0-08-018870-6.50005-6, ISBN 978-0-08-018870-6 [dostęp 2019-05-07] (ang.).